Najszybszy samolot na świecie

Entuzjaści lotnictwa pragnący ultraszybkiego, ultra-eleganckiego transportu międzykontynentalnego – zamiast 18-godzinnych lotów na wypchanych do skrzela szerokich gigantycznych behemotach – mogą w końcu spełnić ich życzenie. Przynajmniej, jeśli koncepcja samolotu, którą Boeing ujawnił w tym tygodniu, staje się rzeczywistością.

Firma ujawniła wizualizacje proponowanego naddźwiękowego samolotu pasażerskiego we wtorek na dorocznej konferencji American Institute of Aeronautics and Astronautics w Atlancie. Zarówno pod względem wizualnym, jak i technologicznym, samolot, który mógłby być wykorzystywany zarówno w celach wojskowych, jak i komercyjnych, ma wiele wspólnego z bezzałogową inwigilacją hipersoniczną i koncepcją rozpoznania, którą firma ujawniła w styczniu.

Oba mają wspólną konfigurację delta-winga z podwójnymi tylnymi płetwami, opływowy kadłub i ostry nos. Jednostka podróżowałaby do Mach 5, umożliwiając jej przejście przez Ocean Atlantycki w ciągu zaledwie dwóch godzin, a Pacyfik w trzy. (Samotny naddźwiękowy samolot lecący pomiędzy Mach1 i Mach 2 może trwać godzinę lub dwa dłużej.)

Samolot jest szybki, ale mógł być jeszcze szybszy. “Osiedliliśmy się w wersji Mach 5” – mówi Kevin Bowcutt, starszy pracownik techniczny Boeinga i główny naukowiec w dziedzinie hipersoników, zauważając, że przekroczenie poziomu Mach 5 lub około 3 800 mph wymaga znacznie bardziej zaawansowanych silników i materiałów. Plus, to nie jest tego warte. “Ten samolot pozwoliłby przelecieć nad oceanem iz powrotem w ciągu jednego dnia, czego większość ludzi by chciała. Po co więc przekraczać te granice i komplikować to? Świat nie jest wystarczająco duży, by iść znacznie szybciej niż Mach 5. ”

Samolot Mach 5 może być również zbudowany taniej niż płaszczyzna o wymiarach 6, 7 lub 8 Macha, ponieważ używałaby łatwo dostępnego tytanu ze względu na swoją strukturę zamiast materiałów takich jak ceramika kompozytowa do zarządzania ciepłem wytwarzanym przy wyższych prędkościach. Obecna propozycja Boeinga wykorzystałaby również stosunkowo proste parowanie silnika odrzutowego i strumieniowego, zwane turboramjet, zamiast mniej sprawdzonych silników scramjet wymaganych do szybszego samolotu.

W tym samolocie oba silniki miałyby te same wloty powietrza, a silniki odrzutowe działałyby nawet do Mach 2 lub 3, zanim wloty uszczelnią silnik odrzutowy i przestawią powietrze na ramjety, które mogą obsługiwać szybszy przepływ powietrza. Słynne rekonesansowe samoloty SR-71 Blackbird używały takiego systemu w latach 60., podobnie jak wiele pocisków i eksperymentalnych samolotów. Boeing współpracuje z Northrop Grumman Innovation Systems nad technologią silników.

Choć Boeing nie zdecydował o ostatecznych wymiarach, samolot (który nie ma jeszcze nazwy) byłby większy niż samolot służbowy, ale mniejszy niż 737, mówi Bowcutt, prawdopodobnie przypuszczalnie na przykład między 20 a 100 pasażerami. Pływałby na wysokości 95 000 stóp, czyli o 30 000 stóp wyżej, niż przeleciał naddźwiękowy Concorde, i był o 60 000 stóp wyższy niż przeciętny samolot pasażerski. Ta wysokość maksymalizuje sprawność silników i ogranicza turbulencje do minimum, ponieważ gęstość powietrza jest znacznie niższa niż w powietrzu.

Siła G-force podczas startu potrwa całe 12 minut, gdy samolot przyspieszy do prędkości przelotowej (na konwencjonalnym statku uczucie trwa zaledwie kilka sekund), ale doświadczenie z wysokością przelotową powinno być pogodne, z pięknymi widokami z krzywizną Ziemi na horyzoncie i czerń przestrzeni powyżej. “Poza tym ważyłbyś nieco mniej” – mówi Bowcutt. “Na tej wysokości będziesz o kilka funtów lżejszy niż na ziemi.”

Boeing mówi, że samolot produkcyjny z tymi możliwościami – w tym autonomicznym pilotowaniem, ponieważ technologia ta ewoluuje – może być gotowy w ciągu 20-30 lat, chociaż prototyp może być gotowy już po 5 lub 10. Wiele będzie musiało iść w prawo aby wysiłek się powiódł, a taki samolot musiałby przybyć ze znacznym dowodem rozsądnych kosztów, bezpieczeństwa i wydajności, aby linie lotnicze i wojsko chciały go faktycznie polecieć.

Ta koncepcja ma jednak zalety w stosunku do innych dalekosiężnych i szybkich wizji transportowych, w szczególności proponowanych naddźwiękowych dysz nowej generacji. Te samoloty faktycznie idą tylko trochę szybciej niż samoloty komercyjne – nawet jeśli przełamują barierę dźwiękową w procesie. (Prędkość dźwięku na wysokości 35 000 stóp wynosi 660 mil na godzinę, przeciętny rejs odrzutowy płynie z prędkością 575 mil na godzinę na tej samej wysokości, najszybszy obecnie proponowany naddźwiękowy jet będzie podróżował w Mach 2.2 na wysokości 50 000 stóp lub 1450 mph, a reszta unosi się nad Mach 1 lub 1.2.) Zwykle są również mniejsze, co oznacza, że ​​mogą nie być w stanie przewozić dużej ilości paliwa, a zatem mogą mieć mniejszy zasięg niż linie lotnicze mogą.

Hipersoniczne dysze mogły również układać się pozytywnie przeciwko pojazdom z drugiego końca spektrum: rakietach suborbitalnych. Zarówno SpaceX Elon Musk, jak i Richard Branson z Virgin Galactic wskazali, że chcą przystosować swoje rakiety do lotów globalnych, na przykład z Nowego Jorku do Sydney, na przykład w ciągu godziny.